In 1947 verscheen ‘La Peste’ van de Franse schrijver Albert Camus. Een Algerijnse stad wordt getroffen door een pestepidemie, de bevolking gaat in quarantaine gaat en mensen beginnen ander gedrag te vertonen. Angst, maar ook verbroedering. Liefde en dood, berusting en verzet, leiderschap en verbinding. Hoewel de wereld sinds 1947 sterk veranderd is zijn de gelijkenissen in deze Coronatijd even surrealistisch.

Naast een groot en onvermoed snel ingezet instrumentarium aan digitale mogelijkheden komen ook nu basale ‘instincten’ op. In de kern niks nieuws onder de zon, lijkt het bij oppervlakkige beschouwing. Maar dat miskent te sterk het besef van wat er door de huidige ‘social and professional distancing’ ontbreekt: de derde dimensie.

We zien en we horen elkaar via Zoom en MS-Teams en noem het maar op, maar –ook al is er nu een versoepeling op komst- we missen een dimensie die essentieel is bij het invullen van sleutelposities. Natuurlijk: met het hele instrumentarium van video meetings dat nu de revue passeert kunnen ook headhunters zo goed en zo kwaad als dat gaat gesprekken voeren en opdrachtgevers en kandidaten adviseren. Maar juist de menselijkheid, het charisma, de derde dimensie naast horen en zien sijpelt weg, net als in ‘La Peste’. Met alle gevolgen van dien.

De alleszeggende ‘klik’ ontbreekt in de digitalisering van het proces om een topfunctie te vervullen. Hoe stapt iemand binnen, hoe zit iemand aan tafel, wat roept iemand op naast beeld en geluid van een flikkerend scherm? We weten simpelweg niet wat je mist – of over het hoofd ziet.
Dit geldt zowel voor de potentiële toekomstige werkgever als voor de eventuele nieuwe man of vrouw.

Een kandidaat – zeker in deze onzekere tijd – overweegt geen overstap wanneer hij of zij niet de cultuur en het gedrag heeft kunnen ruiken en voelen van zijn mogelijk nieuwe werkomgeving. Je nieuwe collega’s via Skype, MS Teams of Zoom in de ogen kijken is praktisch maar sfeerloos.
De ‘klik’ is niet voor niets een allesbepalende, onderschatte en vaak doorslaggevende succesfactor in een nieuwe functie en organisatie. Koffie drinken en een draagvlakgesprek hebben betekenis, hoe lastig ook te definiëren waarom. Het beoordelen op CV/functieprofiel gevolgd door het digitale contact kent echt z’n grenzen. De fysieke nabijheid die nodig is om de ‘klik’ vast te stellen, valt niet te digitaliseren. Dus laten we vooral op zoek gaan naar de grootste vergaderruimtes en de breedste bospaden voor ontmoetingen.

Want juist in deze tijd moeten organisaties doordraaien, mét boegbeelden en gidsen. Dat kan niet zonder bestuurders en toezichthouders.
Maak snel ruimte en tijd voor de broodnodige persoonlijke gesprekken, ook al kan dat slechts door een ‘carrousel’ van vele deelgesprekken van maximaal drie à vier personen.

De organisaties die straks de economie en maatschappelijke interactie moeten opbouwen, kunnen dat alleen met de juiste mensen.
Hoe organisaties en individuen omgaan met de nieuwe werkelijkheid en zichzelf opnieuw weten uit te vinden is overigens nog een interessant nieuw element in de selectie. Ook in dat kader is het herlezen van ‘La Peste’ in deze tijden bepaald nuttig.

Chasse Executive Search, mei 2020